اثر محلول پاشی با اسیدهای آمینه و پپتون بر کیفیت و ماندگاری میوه انار رقم ملس ساوه

در این پژوهش، تأثیر اسیدهای آمینه و پپتون بر ویژگی‌های کیفی و عمر انبارمانی میوه انار رقم ملس ساوه بررسی گردید. این آزمایش در دو سال، در طرح آماری بلوک­های کامل تصادفی با سه تیمار شاهد، آسیدهای‌آمینه، پپتون (پروتئین هیدرولیزشده سویا) در سه تکرار بر روی میوه انجام شد. محلول­پاشی با اسیدهای‌آمینه و پپتون با غلظت دو در هزار، در سه مرحله نمو میوه انار (از اول خرداد ماه، پس از تشکیل میوه گل اول، با فواصل یک ماه) انجام شد و صفات کمی وکیفی میوه، بلافاصله پس از برداشت و نیز پس از سه ماه نگهداری میوه در سردخانه در شرایط دمای 1±5 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 85 درصد اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد محلول‌پاشی با اسیدهای آمینه و پپتون تأثیر معنی‌داری بر وزن، اندازه طول و قطره میوه، درصد آب میوه و شاخص طعم نداشته است. کمترین میزان درصد آریل سفید در میوه‌های تیمارشده با اسیدهای‌آمینه مشاهده شد. فعالیت آنتی‌اکسیدانی کل به‌طور معنی‌داری در نتیجه کاربرد پپتون در مقایسه با شاهد و اسیدهای‌آمینه افزایش یافت. پس از دوره انبارمانی، از منظر ارزیابی حسی، میوه‌های تیمارشده با اسیدهای‌آمینه بازارپسندی بیشتری به لحاظ کیفیت پوست (رنگ وتازگی)، رنگ آریل‌ها و مزه آریل، نسبت به دیگر تیمارها داشته و کمترین میزان خسارت سرمازدگی در این میوه‌ها مشاهده شد. بر اساس نتایج این آزمایش کاربرد پپتون ، به‌عنوان یک منبع تأمین‌کننده اسیدهای‌آمینه ، نتوانست نتایج مورد انتظار از اسیدهای آمینه را در افزایش کیفیت و ماندگاری میوه انار محقق سازد.